Door Belinda Fallaux- TERWISPEL
Goed, het balletje was gaan rollen: de bouwplannen werden definitief, de financiën waren rond en ons huis was verkocht. Consequentie was wel dat wij ons oude stekje voortijdig zouden gaan verlaten. De bouwtijd zou naar schatting zo’n viereneenhalve maand bedragen (voor twee woningen tegelijkertijd), en het leek ons wel te doen om in die periode naast de bouwplaats te gaan wonen. Een soort Campinglife, zeg maar, maar dan een beetje langer dan gebruikelijk.
het plaatsen van de stacaravans
Wat waren de mogelijkheden? Speurend op internet kwamen we nogal wat opties tegen, variërend van stacaravans tot complete woonunits. Veel van het aanbod was gebruikt voor een vergelijkbaar doel, door mensen die nu waarschijnlijk dolblij waren dat ze er eindelijk uit mochten. Want eerlijk is eerlijk, de woonruimtes die we gingen bezichtigen waren functioneel en voorzien van het noodzakelijke, maar daar was het dan ook wel mee gezegd. Luxe moet je niet verwachten! Maar wie A zegt moet ook B zeggen. We kozen er uiteindelijk voor om twee stacaravans haaks op elkaar te zetten en er een houten hokje tegenaan te plaatsen. Een constructie waarmee we niet alleen behoorlijk wat ruimte creëerden, maar ook het slapen en wonen konden scheiden. Het vervoeren en plaatsen van de caravans had overigens nog heel wat voeten in aarde. Ik noem slechts een flinke scheur overdwars door de zijkant van één van de caravans, een lekke band, en het vanwege een obstakel moeizaam moeten keren op een smalle weg, met een gevaarte van 9 meter 30 lang achter de tractor … Uiteindelijk lukte het met behulp van een telescoopkraan om ze precies op de goede plek te krijgen. Gedeeltelijk op gemeentegrond, maar daar hadden we netjes toestemming voor gevraagd. En gekregen.
Maar met behuizing alleen waren we er nog niet. Dit nieuwbouwplan was dan wel bouwrijp, dat wil zeggen dat alle leidingen voor water en elektriciteit aanwezig waren, maar er was natuurlijk nog niks aangesloten. De aannemer zou een aanvraag indienen voor bouwstroom en – water, zou vervolgens een kast en een put plaatsen, en daarvan konden wij dan tappen. Voor de kachels en het kookgebeuren zouden we gebruik maken van gasflessen en een LPG-tank. Verder meldden we onzeverhuizing bij KPN, want we wilden graag kunnen blijven bellen en internetten. Ook vroegen we afvalcontainers aan bij de gemeente (typisch iets om te vergeten, maar o zo noodzakelijk!) en deden iedereen die het moest weten bericht van onze aanstaande verhuizing.
Intussen had de constructeur opdracht gegeven tot het sonderen van de grond. Er werd gekeken naar de bodemgesteldheid, waarbij werd bepaald wat voor soort fundering toegepast zou moeten gaan worden – heipalen of fundering op staal. Het bleek niet noodzakelijk om te heien. Gelukkig voor ons, want hieraan zat een beduidend hoger kostenplaatje. De uitslag van dit onderzoek werd samengevoegd met andere gegevens: de constructieve berekening, het bestek plus bestektekening (hoe wordt het huis gebouwd en waarmee), de EPN berekening (Energie Prestatie Norm) en het lichtplan. Met deze informatie kon de definitieve bouwaanvraag naar de gemeente worden gestuurd. Op hoop van zegen!
We konden het niet laten om tussen het inpakken van de verhuisdozen door alvast wat te gaan shoppen voor ons nieuwe huis. Trouwens best lastig, een keuken kiezen (maar wel leuk)!
Het verhaal van Belinda Fallaux die haar eigen droomhuis liet bouwen in Terwispel.
